سلام به همه دوستای خوبم. امروز میخواهیم دربارهی یک برنامه خیلی مهم به اسم PRISM صحبت کنیم. شاید اسمش رو شنیده باشید، شاید هم نه. مهم نیست! هدف من اینه که به زبون ساده بهتون بگم این برنامه دقیقا چیه، چه کار میکنه و چرا باید بهش اهمیت بدیم.
به طور خلاصه، PRISM یک برنامه نظارتیه که توسط دولت ایالات متحده آمریکا اداره میشه. هدف اصلی این برنامه، جمعآوری اطلاعات از ارتباطات آنلاین مردمه. این اطلاعات میتونه شامل ایمیلها، چتها، تماسهای ویدیویی و حتی اطلاعاتی که در شبکههای اجتماعی به اشتراک میگذاریم، باشه.
حالا شاید بپرسید، "خب، این اطلاعات از کجا جمعآوری میشه؟" اینجاست که قضیه جالبتر میشه. PRISM به طور مستقیم به سرورهای شرکتهای بزرگ فناوری مثل گوگل، فیسبوک، مایکروسافت و اپل دسترسی داره. این شرکتها، بر اساس دستور دادگاه، موظفند اطلاعات مورد نیاز دولت رو در اختیارشون قرار بدن.
یه سوال مهم دیگه هم ممکنه براتون پیش بیاد: "چرا این کار انجام میشه؟" دولت ادعا میکنه که این برنامه برای مقابله با تروریسم و جلوگیری از حملات سایبری لازمه. اونا میگن که با جمعآوری این اطلاعات، میتونن الگوهای مشکوک رو شناسایی کنن و جلوی وقوع جرمهای بزرگ رو بگیرن.
اما خب، خیلیها هم با این قضیه مخالفن. اونا میگن که PRISM نقض حریم خصوصی افراده و دولت داره از قدرت خودش سواستفاده میکنه. اونا معتقدن که جمعآوری این حجم از اطلاعات، میتونه منجر به سوء استفادههای زیادی بشه و آزادیهای فردی رو محدود کنه. در واقع، ما در مقابل یک سوال مهیم قرار داریم: امنیت در مقابل حریم خصوصی، کدام مهم تر است؟
برای اینکه بهتر بفهمید چه اطلاعاتی توسط PRISM جمعآوری میشه، یه جدول براتون درست کردم:
نوع اطلاعات | مثال |
---|---|
ایمیلها | محتوای ایمیلها، فرستنده و گیرنده |
چتها | پیامهای متنی در واتساپ، تلگرام و ... |
تماسهای ویدیویی | جزئیات تماسها (مدت زمان، طرفین مکالمه) |
اطلاعات شبکههای اجتماعی | پستها، لایکها، نظرات، پروفایل |
جستجوهای اینترنتی | کلماتی که در گوگل و سایر موتورهای جستجو وارد میکنید |
یه مثال ساده براتون بزنم. فرض کنید شما در گوگل دربارهی "ساخت بمب دستی" جستجو میکنید. این جستجو، به عنوان یک داده، در سیستم PRISM ثبت میشه. حالا اگه شما فرد مشکوکی باشید (مثلا سابقه فعالیتهای تروریستی داشته باشید)، این جستجو میتونه یه زنگ خطر برای دولت باشه و اونا رو وادار کنه که بیشتر شما رو زیر نظر بگیرن.
اما نکته مهم اینه که حتی اگه شما هیچ کار خلافی نکرده باشید، اطلاعات شما باز هم جمعآوری میشه و در پایگاه داده PRISM ذخیره میشه. این یعنی حریم خصوصی شما تا حد زیادی به خطر میوفته.
حالا باید چه کار کنیم؟ اول از همه، باید آگاهی خودمون رو بالا ببریم. باید بدونیم که چه اطلاعاتی رو به اشتراک میگذاریم و چه خطراتی ما رو تهدید میکنه. دوم اینکه، باید از ابزارهای امنیتی مثل VPN و مرورگرهای خصوصی استفاده کنیم تا از اطلاعاتمون محافظت کنیم. سوم اینکه، باید از سیاستمدارها بخوایم که قوانین مربوط به حریم خصوصی رو اصلاح کنن و از حقوق ما دفاع کنن.
امیدوارم این توضیحات براتون مفید بوده باشه. اگر سوالی دارید، خوشحال میشم جواب بدم.
در آخر یه نکته رو یادآوری کنم: من به عنوان یک معلم کامپیوتر، هدفم اینه که اطلاعات رو به زبون ساده و قابل فهم در اختیار شما قرار بدم. پس اگه جایی رو متوجه نشدید، خجالت نکشید و بپرسید.
خلاصه اینه که برنامه PRISM یک ابزار نظارتی قوی هست که توسط دولت آمریکا استفاده میشه. هدفش جمعآوری اطلاعات از ارتباطات آنلاین برای مقابله با تهدیدات امنیتی هست، اما نگرانیهایی جدی در مورد نقض حریم خصوصی ایجاد کرده. بهتره برای حفظ امنیت خودمون به فکر باشیم.
مطمئنا تکنولژی خیلی سریع پیشرفت میکنه و ما باید خودموون رو با اون آپدیت کنیم.
امتیاز شما به این مطلب
امتیاز: 5 از 5 (مجموع 1 رای)
اولین نفری باشید که در مورد این مقاله نظر می دهید!
techfeed.ir© 2024 All rights reserved