سلام دوستان! احتمالا خیلی از شما وقتی دارید توی اینترنت می گردید، به حریم خصوصی‌تون فکر میکنید. اینکه چه اطلاعاتی از شما جمع میشه و چطوری استفاده میشه. یه زمانی، یه پروژه خیلی جالب بود به اسم P3P که هدفش این بود این کار رو آسون تر کنه. بیایید یه نگاهی بندازیم ببینیم دقیقا چی بود.
P3P مخفف Platform for Privacy Preferences Project هست. به زبان ساده، این یه استاندارد بود برای اینکه وب سایت ها سیاست های حریم خصوصی‌شون رو به یه زبانی که کامپیوترها هم می فهمند، بیان کنند. تصور کنید یه برچسب اطلاعات تغذیه ای روی مواد غذایی. P3P یه چیزی شبیه اون بود، فقط برای حریم خصوصی آنلاین. هدف اصلیش این بود که کاربرها بتونن راحت تر بفهمند یه وب سایت با اطلاعاتشون چیکار میکنه، بدون اینکه مجبور باشن کلی متن قانونی سخت بخونن.
خب، این چطوری کار میکرد؟ وب سایت ها یه فایل P3P درست میکردن که توش توضیح میدادن چه اطلاعاتی جمع میکنن (مثلا اسم، ایمیل، آدرس IP)، چرا جمع میکنن (مثلا برای تبلیغات، بهبود خدمات) و با کی به اشتراک میذارن (مثلا با شرکت های تبلیغاتی، شرکای تجاری). بعد مرورگرها میتونستن این فایل رو بخونن و به کاربرها هشدار بدن اگه سیاست حریم خصوصی یه وب سایت با تنظیمات حریم خصوصی کاربر مطابقت نداشته باشه. برای مثال، اگه شما توی مرورگرتون گفته باشین نمیخواید اطلاعاتتون با هیچ کسی به اشتراک گذاشته بشه، و یه وب سایت بخواد اطلاعاتتون رو با شرکت های تبلیغاتی بفروشه، مرورگرتون بهتون اخطار میده.
یه مثال ساده: فرض کنید یه فروشگاه آنلاین میخواد اطلاعات شما رو بگیره تا بتونه براتون تبلیغات شخصی سازی شده بفرسته. اگه این فروشگاه یه فایل P3P داشته باشه، مرورگر شما میتونه بهتون بگه که این فروشگاه میخواد اطلاعات شما رو برای تبلیغات استفاده کنه. شما میتونید تصمیم بگیرید که آیا میخواید به این فروشگاه اجازه بدید اطلاعاتتون رو بگیره یا نه.
یه جدول کوچیک برای اینکه بهتر متوجه بشید:
| عنصر | توضیحات |
|---|---|
| اطلاعات جمع آوری شده | لیستی از اطلاعاتی که وب سایت جمع آوری میکنه (اسم، ایمیل، آدرس و غیره) |
| هدف | دلیل جمع آوری اطلاعات (تبلیغات، بهبود خدمات، و غیره) |
| گیرندگان | کسانی که اطلاعات با آنها به اشتراک گذاشته میشود (شرکت های تبلیغاتی، شرکای تجاری و غیره) |
| حفظ اطلاعات | چه مدت اطلاعات نگهداری میشود |
متاسفانه، P3P هیچ وقت اونقدر که باید مورد استفاده قرار نگرفت. خیلی از وب سایت ها اصلا فایل P3P نداشتن، و مرورگرها هم کم کم پشتیبانی ازش رو برداشتن. یکی از دلایلش این بود که خیلی پیچیده بود و وب سایت ها ترجیح میدادن از روش های دیگه برای اعلام سیاست های حریم خصوصی‌شون استفاده کنند. با این حال، ایده اصلی P3P هنوز هم مهمه. اینکه کاربرها بتونن راحت تر حریم خصوصی‌شون رو کنترل کنن و بدونن چه اتفاقی داره برای اطلاعاتشون میفته.
البته، الان روش های بهتری برای حفظ حریم خصوصی آنلاین وجود داره، مثل استفاده از وی پی ان ها (VPNs)، تنظیمات حریم خصوصی توی شبکه های اجتماعی، و استفاده از افزونه های مرورگر که تبلیغات و ردیابی رو مسدود میکنن. این ها روش های خیلی خوبی برای حفاظت از خودتون در برابر جمع آوری اطلاعات زیاد هستن.
در مجموع، P3P یه تلاش اولیه و مهم برای استاندارد سازی سیاست های حریم خصوصی بود. هرچند موفقیت زیادی به دست نیاورد، اما بهمون یاد داد که شفافیت و کنترل کاربرها روی اطلاعاتشون چقدر مهمه. و به نظر من هنوز هم حایزه اهمییت است.
P3P یه پروژه برای ارائه اطلاعات قابل فهم درباره نحوه استفاده وب سایت ها از اطلاعات کاربران بود. هدفش این بود که به کاربرها کمک کنه تصمیمات آگاهانه تری درباره حریم خصوصی‌شون بگیرن. هرچند دیگه استفاده نمیشه، اما اهمیت شفافیت در حریم خصوصی آنلاین رو نشون داد.
حریم خصوصی، P3P، اطلاعات شخصی، وب سایت، سیاست حریم خصوصی، امنیت آنلاین، مرورگر، استاندارد.
وقتی به P3P به عنوان مخفف Platform For Privacy Preferences Project اشاره می کنیم، منظور این است که P3P با گرفتن حروف اولیه هر کلمه مهم در Platform For Privacy Preferences Project تشکیل می شود. این فرآیند عبارت اصلی را به شکلی کوتاه تر و قابل مدیریت تر فشرده می کند و در عین حال معنای اصلی خود را حفظ می کند. بر اساس این تعریف، P3P مخفف Platform For Privacy Preferences Project است.
امتیاز شما به این مطلب
امتیاز: 5 از 5 (مجموع 1 رای)
اولین نفری باشید که در مورد این مقاله نظر می دهید!
techfeed.ir© 2024 All rights reserved