در دنیای پرتحول ارزهای دیجیتال و به خصوص بیتکوین، اصطلاحات و پروتکلهای متعددی وجود دارند که فهم آنها برای درک بهتر عملکرد این اکوسیستم ضروری است. یکی از این اصطلاحات BIP 148 است. در این مقاله به بررسی دقیق این پروتکل، اهمیت آن، و اثراتی که بر شبکهی بیتکوین گذاشته است، میپردازیم.
BIP مخفف Bitcoin Improvement Proposal به معنای "پیشنهاد بهبود بیتکوین" است. BIPها اسناد طراحی هستند که ویژگیهای جدید، اطلاعات، یا فرآیندهای اصلاحی برای بیتکوین را پیشنهاد میدهند. این پیشنهادات توسط توسعهدهندگان، کاربران و سایر اعضای جامعه بیتکوین ارائه میشوند و پس از بحث و بررسی، میتوانند به عنوان بخشی از پروتکل بیتکوین پذیرفته شوند.
بیتکوین یک شبکهی غیرمتمرکز است و به همین دلیل، تغییرات در پروتکل آن نیازمند توافق اکثریت است. این توافق معمولاً از طریق فعالسازی سافت فورک (Soft Fork) یا هارد فورک (Hard Fork) حاصل میشود. در سافت فورک، قوانین جدید به گونهای اعمال میشوند که با قوانین قبلی سازگار باشند، اما در هارد فورک، قوانین جدید ناسازگار با قوانین قبلی هستند و باعث ایجاد یک زنجیره جدید میشوند.
BIP 148، که با نام UASF (User Activated Soft Fork) نیز شناخته میشود، یک پیشنهاد بهبود بیتکوین بود که هدف آن فعالسازی SegWit (Segregated Witness) در شبکهی بیتکوین بود. SegWit یک ارتقاء مهم در پروتکل بیتکوین بود که باعث افزایش ظرفیت بلاکها، کاهش کارمزد تراکنشها و رفع برخی مشکلات امنیتی میشد.
مشکل این بود که فعالسازی SegWit نیازمند توافق اکثریت ماینرها بود، اما برخی از ماینرها به دلیل منافع تجاری یا دلایل دیگر، تمایلی به فعالسازی آن نداشتند. در نتیجه، BIP 148 به عنوان یک راهکار برای فعالسازی اجباری SegWit توسط کاربران و فول نودها پیشنهاد شد.
BIP 148 به این صورت عمل میکرد که فول نودهایی که از این پروتکل پشتیبانی میکردند، تنها بلاکهایی را معتبر میدانستند که سیگنال SegWit را ارسال کرده باشند. به عبارت دیگر، نودهای UASF بلاکهایی را که توسط ماینرهایی که SegWit را پشتیبانی نمیکردند، تولید میشدند، رد میکردند.
هدف از این کار ایجاد فشار بر ماینرها برای فعالسازی SegWit بود. اگر تعداد کافی از نودها از BIP 148 پشتیبانی میکردند، ماینرهایی که SegWit را پشتیبانی نمیکردند، بلاکهای آنها رد میشد و در نتیجه، آنها ضرر مالی میکردند. به همین دلیل، آنها مجبور میشدند برای جلوگیری از ضرر مالی، SegWit را فعال کنند.
BIP 148 یک رویداد مهم در تاریخ بیتکوین بود که نشان داد کاربران و فول نودها میتوانند در فرایند تصمیمگیری و ارتقاء پروتکل بیتکوین نقش فعالی داشته باشند. اگرچه BIP 148 به تنهایی باعث فعالسازی SegWit نشد، اما نقش مهمی در ایجاد فشار بر ماینرها و در نهایت، دستیابی به توافق برای فعالسازی SegWit ایفا کرد.
در نهایت، SegWit از طریق یک راهکار جایگزین به نام SegWit2x فعال شد. SegWit2x یک توافق بود که شامل فعالسازی SegWit و افزایش سایز بلاکها بود. اگرچه SegWit2x در نهایت شکست خورد، اما SegWit قبل از آن فعال شده بود و BIP 148 نقش مهمی در این موفقیت داشت.
علاوه بر فعالسازی SegWit، BIP 148 نشان داد که جامعه بیتکوین میتواند در برابر مقاومت ماینرها متحد شود و از ارتقاء پروتکل حمایت کند. این رویداد درسهای ارزشمندی را برای آینده بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال به همراه داشت.
BIP 148 یک پیشنهاد بهبود بیتکوین بود که هدف آن فعالسازی SegWit بود. این پروتکل به عنوان یک راهکار UASF عمل میکرد و به فول نودها اجازه میداد تا بلاکهایی را که سیگنال SegWit را ارسال نکردهاند، رد کنند. BIP 148 نقش مهمی در ایجاد فشار بر ماینرها برای فعالسازی SegWit و در نهایت، دستیابی به توافق برای این ارتقاء ایفا کرد.
امتیاز شما به این مطلب
امتیاز: 5 از 5 (مجموع 1 رای)
اولین نفری باشید که در مورد این مقاله نظر می دهید!
techfeed.ir© 2024 All rights reserved